Inicjatywa ta powstała po objawieniach w Fatimie, jako odpowiedź na wezwanie Matki Bożej do modlitwy różańcowej, pokuty i zadośćuczynienia za grzechy, które najbardziej ranią jej niepokalane serce – grzechy aborcji.
W Polsce początki duchowej adpocji sięgają 1987 roku, wówczas młodzież akademicka podjęła pierwsze zobowiązanie przy kościele oo. Paulinów w Warszawie. Stąd idea zaczęła promienować na całą Polskę. Obecnie Zarząd Ruchu Krzewienia Duchowej Adopcji znajduje się na Jasnej Górze.
Temu dziełu swego błogosławieństwa udzielił św. Jan Paweł II.
Duchowa adopcja jest modlitwą, którą podjąć może każdy człowiek. Podejmując ją, konkretna osoba zobowiązuje się do otoczenia modlitwą zagrożonego w łonie matki życia dziecka, którego imię jest znane tylko Bogu oraz otacza modlitwą jego rodziców.
Codzienna modlitwa przez 9 miesięcy – tyle, ile trwa okres prenatalnego życia człowieka w łonie matki.
W Duchową Adopcję można włączyć się poprzez tę dekalarację.
Zobowiązanie polega na codziennym odmawianiu specjalnej modlitwy wstawienniczej w intencji dziecka i jego rodziców oraz codziennym odmawianiu jednej dziesiątki różańca świętego.
Do tego zobowiązania można ponadto dołączyć dobrowolne praktyki religijne:
Komunię świętą
post
wspieranie dzieła charytatywnego
pomoc misjom
osobiste postanowienie
O fakcie przystąpienia do Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego prosimy poinformować księdza proboszcza.
(treść z ulotki deklaracji©)
